روستای داوند (داوات)

سلام. پدر من تا دوره نوجوانی در این روستا زندگی کرده بوده. گاهی از روستا تعریف می کرد که چه روزگاری گذراند. هوای بسیار پاک! صدای زیبای پرندگان! در زمستان برفهای سنگین! در بهار و تابستان رعد و برق و بارش باران و پس از آن رویش گیاهان محلی و قارچ! تهیه سوپ و آش با آن سزیجات و دنبلان و گوشت کبک ! باید به پدر خدابیامرزم می گفتم که آقا جان چه روستای باصفایی بود آن روستا! صحبت از سال ۱۳۰۵ تا ۱۳۲۳ بود. پدر گرامی و مهربان من وقتی سرباز باغشاه تهران میشود، پدر بزرگم از دنیا می رود. قحطی و کمبود امکانات و سختیها پدرم را در همان سال به تهران برمی گرداند برای کار و و با مادر فرشته و مهربانم زندگی را آغاز می کنند. مادربزرگم هم میآید و …دلش هوای روستا می کند و برمیگردد. پدر خوب و مهربانم تقریبا ۱۰۰ سال از آن روزها که به این دنیا وارد شدی میگذرد. پدرجان آنقدر خوب بودی که تمام آن باغ های سیب و بادام را رها کردی و با بازو و اراده خودت و توکل به خدا زندگی را با مادر خوبم در تهران بنیان نهادی پدرخوبم مادرخوبم دوستتان دارم تا همیشه . علی نژاد کارشناس ارشد سیاست های تحقیق و توسعه دانشگاه