روستای سنقرآباد (سینقیر آوا) یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان گرمه‌ی شمالی، واقع در بخش کندوان شهرستان میانه قرار دارد.
براساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا ۴۳۵ نفر و تعداد خانوار آن، ۱۲۲ خانوار است.
دکتر فیروز سیمین فر در کتاب خود «نگاهی نوین به اسامی کهن در شهرستان میانه» در مورد وجه تسمیه اسم روستا می‌نویسد:
سینقیر آوا (Sınqır ava)
سینقیر آوا اسم روستایی در بخش کندوان، دهستان گرمه‌ی شمالی شهرستان میانه می‌باشد که بصورت سنقرآباد به فارسی نوشته شده است. سینقیر یا سونقور در زبان ترکی به یک نوع پرنده‌ی شکاری گفته می‌شود. در زبان فارسی به این پرنده شکاری باز گفته می‌شود. آوا و آباد در زبان ترکی بمعنی روستا و آبادی می‌باشد، بنابراین از نظر لغوی معنی اسم روستا، آبادی سونقور یا آبادی پرنده‌ی شکاری باز خواهد بود. در دهستان گرمه‌ی جنوبی شهرستان میانه، اسم روستایی قرقی آباد (قرق آباد) بوده است که بعداً به بنیاد آباد تغییر یافته است، علت اینکه اجداد ما تعدادی از اسامی روستاهای خود را به پرنده های شکاری منسوب نموده‌اند چیست؟
اوغوزها اجداد ترک زبانان امروز آذربایجان، ایران، ترکیه و عراق بشمار می‌روند، «که از بیست و چهار قبیله تشکیل یافته بودند که هر کدام دارای اونقون یا توتم خاصی (پرنده و جانوری که در نزد آن قبیله مبارک و خوش یمن بوده است) و تامغا (مهری که بر گوسفندان، پارچه و چادر و غیره می‌زدند) و اندام گوشت (که در جشن‌های عمومی در غذای آن قبیله ریخته می‌شد تا در موقع غذا خوردن دل ماندگی ایجاد نشود) مخصوصی بوده‌اند. اونقون چهار قبیله که فرزندان گوگ خان بوده‌اند پرنده شکاری سونقور بوده است. به احتمال قوی آبادی سونقور آباد در قدیم محل اسکان طایفه‌ای از قبایل چهارگانه که اونقون آنها سونقور بوده است، می‌باشد و برای خوش یمنی، اسم روستای خود را به سونقور منسوب نموده‌اند.
روستای سنقرآباد (سینقیر آوا)
برای مشاهده تصویر با سایز بزرگتر بر روی تصویر کلیک کنید
عکس برگرفته از کانال تلگرامی میانادان نخبر meanada@
اگر اطلاعات موثق دیگری از روستای سینقیر آوا میانه دارید لطفاً آن را از طریق فرم دیدگاه‌های زیر با ما به اشتراک بگذارید تا به نام شما در این مطلب برای سایر خوانندگان به اشتراک بگذاریم.
و در صورتی که اطلاعات ارسالی را از کتاب یا وبلاگ خاصی بدست آورده‌اید لطفاً منبع آن را نیز همراه با مطلب ارسالی قید کنید.
4 نظر
سلام من در تابستان سال ۱۳۴۳ یعنی ۵۸ سال پیش به روستاهای سویون و سنقرآباد سفر کردم. ساکن شهر میانه بودیم. با مهمانانمان که از مشهد آمده بودند و فامیلهایی از زمان بازگشت مهاجرین از روسیه در روستاهای سویون و سنقرآباد داشتند به آنجا رفتیم. من آن موقع ۱۴ سالم بود. نیمی از راه را از میانه با ماشین رفتیم ولی نیمی دیگر را از روستا اسب آوردند و با اسب رفتیم. این عکسی که از زمستان سنقرآباد زده اید مناسب این روستای سرسبز و پر از گل و زنبور عسل و پر از عسل نیست. کاش عکسی از بهار یا تابستان آن می زدید. آن موقع که ما رفتیم روستا سراسر پر از گل و سبزه و زنبور بود. این روستا نزدیک سبلان است و در حقیقت جزء منطقه سبلان به شمار می رود و برای همین هم عسل آنجا زیاد و معروف بود. ما ده روز آنجا بودیم هر روز صبحانه عسل با نان تازه که هر روز می پختند خوردیم. روستائیان عسل را به شهر می بردند و می فروختند. می گفتند بعضی سالها به علت بسته شدن راه بر اثر سیل یا عوامل دیگر نمی توانستیم عسل را به شهر برای فروش ببریم ناچار خودمان می خوردیم. حیف که دوربین عکاسی که با خودمان برده بودیم در راه بر اثر برخورد با سنگ و کوه خراب شد و نتوانستیم عکس برداریم. حسین نژاد – ساکن فرانسه – ۵ مرداد ۱۴۰۱
سلام جناب حسین نژاد وقت عالی بخیر
من سعیدمحمدزاده هستم ساکن سنقرآبادواقعاداین عکس لاعیق دهات مانیست این همه سرسبز درخت کوه سدهای بزرگ باغ های بزرگ سیب که زبان زدعام خاص هست.
لطفا درصورت امکان عکس صفحه روتغییردهید.
اگرم مایل باشیدبفرماییدعکس جدیدبفرستم
با سلام، جناب محمدزاده عکس‌ها برگرفته از پیج های تلگرامی میانه هستند که در آخر پست هم قید شده، اگر تصاویر اشتباه درج شده‌اند لطفا از قسمت ارسال عکس و فیلم در سایت، عکس های این روستا رو برای ما بفرستین تا اونها رو تغییر بدیم و به اسم شما ثبت کنیم با تشکر…
سلامآقایمحمدزادهخوبیمتاسفانهروستایسنقرآبادنفسهایآخرشرامیکشه.نجاتشنمیدهندکههیچ.بدتردارندبهصورتآشکارانابودشمیکنند.