جستجو کردن
Close this search box.

۶ دی، ۱۴۰۳

روستای سانیان سفلی

روستای سانیان سفلی (آشاغی سلیان)

روستای سانیان سفلی (آشاغی سِلیان) یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان بروانان غربی بخش ترکمنچای شهرستان میانه واقع شده‌است. این روستا در فاصله 58 کیلومتری از شهر میانه واقع شده است.

بر اساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا 263 نفر و تعداد خانوار آن، 86 خانوار است.

روستای سانیان سفلی در سال ۱۳۶۸ بالغ بر ۳۰۰ خانوار و ۱۳۰۰ نفر جمعیت داشت لکن با گذشت سال‌ها و هم‌اکنون در حدود 86 خانوار در این روستا زندگی می‌کنند. علت اصلی مهاجرت مردم این روستا به شهرها(مخصوصا شهرستان‌های استان تهران از قبیل: کرج، ملارد، شهریار و…)کمبود فرصت کسب و کار و همچنین خشک سالی در طی سال‌های اخیر بوده‌است. محصولات اصلی کشاورزی سانیان سفلی گندم و جو می‌باشد.

از جمله نکات معروف این روستا وجود مسجدی با قدمتی بیش از 150 سال می‌باشد که روایات مختلفی در خصوص آن وجود دارد از جمله اینکه با هدیه فرش به این مسجد وقتی سارقان اقدام به سرقت می‌کنند متوجه می شوند که ماری برای محافظت از فرش روی آن چمباتمه زده و سارقان به دلیل ترس از آن، از سرقت فرش صرف نظر می‌کنند.

در میان محصولات باغی نیز سیب بیشترین سهم را به خود اختصاص داده است. روستا سانیان سفلی از جنوب به روستاهای قراجه قیه و شیخ احمد از غرب به بالسین شریف آباد، از شمال به کلهر و ینگجه و از شرق به غریب دوست و مهماندوست ختم می‌گردد.

منبع نوشته: ویکی پدیا

سانیان سفلی

دکتر فیروز سیمین فر در کتاب خود «نگاهی نوین به اسامی کهن در شهرستان میانه» در مورد وجه تسمیه اسم روستا می‌نویسد:

سلیان (Səlyan)

سلیان اسم روستایی در بخش ترکمن چای، دهستان بروانان غربی شهرستان میانه می‌باشد که بصورت سانیان نوشته شده است و به آشاغی سلیان یعنی سلیان پایین معروف می‌باشد.

در گویش محاوره‌ای بومی اسم آبادی بصورت سیلیان نیز تلفظ می‌گردد.

شکل اولیه‌ی اسم آبادی سلگان بوده است که در اثر تبدیل حرف «گی» به حرف «ی» بصورت سلیان در آمده است. مثل تبدیل دو گو به دؤیو و تبدیل دگمک به دیمک.

«سلگان» اسمی مرکب می‌باشد که از واژه های «سل» و «گان» تشکیل شده است.

سل یا سال در زبان ترکی آذربایجانی معانی متعددی دارد از جمله ی معانی آن «تخته سنگ، یکپارچه، صاف، هموار» می‌باشد و سال داش، به معنی سنگ و صخره ی بزرگ، یکپارچه و صاف می‌باشد.

اسامی قدیمی سلجوق و سلجان و سلجیک از همین ریشه (سل) ایجاد شده‌اند. اسم قبیله‌ی سالور هم از همین ریشه ایجاد شده است. «قبیله‌ی سالور یکی از مهمترین قبایل اوغوز بوده است که تازمان مغول‌ها سالغور (سالقورد آتش بزرگ و یکپارچه مولف) نامیده می‌شدند، قازان خان فرمانروای مقتدر ایل اوغوز از سالورها بوده است.»

«گان» معرب «قان» می‌باشد که در زبان ترکی قدیم به معنی «خان و پدر» بوده است.

بنابراین با توجه به مطالب فوق مفهوم لغوی آبادی سلیان، روستای خان بزرگ خواهد بود.

روستای سانیان سفلی (آشاغی سلیان)

برای مشاهده تصویر با سایز بزرگتر بر روی تصویر کلیک کنید

حتماً ببینید:  سد صومعه علیا

اگر اطلاعات موثق دیگری از روستای آشاغی سِلیان میانه دارید لطفاً آن را از طریق فرم دیدگاه‌های زیر با ما به اشتراک بگذارید تا به نام شما در این مطلب برای سایر خوانندگان به اشتراک بگذاریم.
و در صورتی که اطلاعات ارسالی را از کتاب یا وبلاگ خاصی بدست آورده‌اید لطفاً منبع آن را نیز همراه با مطلب ارسالی قید کنید.

یک پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

آخرین دیدگاه‌ها

میانه نگار